آینده ساده: برای ساختن زمان آینده ساده از فعل کمکی shall یا will به اضافه شکل ساده فعل استفاده می کنیم:
Shall) + verb they will fly to Rome next month. ) will + subjec
She will come around 5:00. (Will comes _ wills come _ will to come _ will coming)
آینده ساده برای بیان کاری که در آینده مشخصی انجام می شود به کار می رود. It will snow tomorrow.
Tom will study next day. He will watch TV tonight. She will finish her work next year.
ü برای منفی کردن آینده ساده، not را به فعل کمکی will اضافه می کنیم: will + not = won't
They will be here next week. → They will not be here next week. → They won't be here.
ü برای سوالی کردن آینده ساده، فعل کمکی will را ابتدای جمله می آوریم: will + subject + verb will they be here tomorrow? Won't they be here the following day? Will it rain?
ü امروزه از shallکمتر استفاده می شود و در موارد رسمی فقط برای ضمایر I و weوبرای بیان پیشنهاد استفاده می شود:
: Shall I open the window? Shall we leave at two? سوال مودبانه برای طرح پیشنهاد
I shall arrive at nine. We shall do it. :آینده ساده با I و we
آینده با : be going to
(Am, is, are) + going to + simple form of the verb she is going to come tomorrow.
برای بیان عملی در آینده به کار می رود و اشاره به طرح و نقشه ای برای آینده دارد. یا بر اساس شواهد موجود، برای آینده پیش بینی می کند: it is going to rain at weekend.
The ship is going to sail tomorrow. He is going to call you tomorrow. They are going to be here tomorrow. She is going to finish her work next year. I am going to study next day.
ü منفی کردن: be + not + going to Tom isn’t going to come.
ü سوالی کردن: be + subject + going to Is Tom going to come?
ü در محاوره: going to = gonna he's gonna come.
I'm going to paint my bedroom. It is going to be cloudy the next day.
انواع ضمیر:
Personal pronouns : Subject object possessive adjective possessive pronoun reflexive I me my mine myself You you your yours yourself He him his his himself She her her hers herself It it its itself We us our ours ourselves You you your yours yourselves They them their theirs themselves |
Interrogative and relative pronouns: What (object & subject-for things): what caused the accident? What do you said? Whom (object form-for people): whom do you want? To whom is he speaking? Who (subject form-for people): who invented the telephone? Who teaches you? Whose (for possession-people & things): whose pen is this? Whose cage is that? Which (subject & object-for things): which one do you want? Which bus goes home? That (for people & things-subject & object): the man that I saw was Mr. Brown. |
Demonstrative pronouns: This these This is Ali's computer. These are Browns' tools. That those That is the lady's room. Those are the men's instruments. |
ü ضمیر جایگزین اسم یا گروه اسمی می شود. اسم یا گروه اسمی که ضمیر به آن اشاره می کند، مرجع نام دارد:
I read a book. It was good. Ali and I are the same age. We are the same age.
ü ضمیر مفرد جایگزین اسم مفرد می شود و ضمیر جمع جایگزین اسم جمع می شود:
I read some books. They were good. The students came late. They came late.
ü ضمایر فاعلی جایگزین فاعل جمله می شوند:
Ali has a car. He drives to work. The weather is cold today. It is cold today.
ü ضمایر مفعولی جایگزین مفعول جمله می شوند:
He works in my office. I know him well. He talks to her every day. She trained them.
ü بعد از ضمایر ملکی اسم قرار نمی گیرد. اما بعد از صفات ملکی اسم قرار می گیرد:
This is my book. Her book is here. Your book is over there. The cat caught its tail.
This book is mine. That book is hers. Yours is over there.
· گاهی ضمیر انعکاسی در جمله نقش مفعول دارد و مرجع آن با فاعل یکی است:
I saw myself in the mirror. You mustn’t blame yourself for that mistake. She looked at herself for a long time. We should depend on ourselves. He buys himself a watch.
· گاهی ضمیر انعکاسی برای تاکید به کار می رود:
They themselves did their homework. They did their homework themselves. The cat itself caught its tail in the door. The cat caught its tail in the door itself.
· اگر ضمیر انعکاسی همراه با by بیاید، معنی تنها می دهد:
She lives by herself = she lives alone.
تعریف اسم: اسم کلمه ای است که برای نامیدن کسی، جایی یا چیزی به کار می رود:
Man, apple, Iran, table, pen, dog, country, girl, bag, kitchen, eye, meet, tree, computer …
1- اسم ها با حروف تعریف a، anیا the مشخص می شوند و حروف تعریف نشانه وجود اسم بعد از آنها می باشد: (به جزوه حروف تعریف مراجعه شود) wind blew down the branches of an apple tree. A
2- بعضی از اسم ها با پسوندهایشان شناخته می شوند:
Childhood, freedom, amusement, insurance, builder, survivor …
3- اسامی خاص با حرف بزرگ شروع می شوند و برای نامیدن اشخاص، مکان ها، روزها، ماه ها یا چیزهای خاص به کار می روند: Mr. Brown, Thursday, December, Iran, Tom …
4- اسامی عام برای چیزهای کلی به کار می روند: bicycle, boy, teacher, class …
5- اسامی جمع بر گروهی از مردم یا چیزها دلالت می کنند:
Crowd, team, committee, people, police, family, cattle …
6- اسامی معنی برای نامیدن یک عقیده، کیفیت یا حالتی از ذهن به کار می روند که واقعی هستند اما وجود خارجی ندارند (عینی نیستند بلکه انتزاعی می باشند) و قابل لمس نیستند:
Democracy, liberty, justice, wealth, truth, knowledge, fun, happiness, health …
7- اسم ها می توانند مفرد یا جمع با شند:
با افزودن s به اسامی مفرد، صورت جمع آنها را می سازیم: | Song →songs ball →balls boy → boys box →boxes dish→ dishes church → churches class →classes baby →babies country →countries photo → photos potato →potatoes kilo →kilos roof → roofs cliff → cliffs |
بعضی اسامی که به f ختم می شوند، در صورت جمع بسته شدن تبدیل به ves می شوند: | Calf → calves half → halves knife → knives leaf → leaves life → lives loaf → loaves self →selves shelf → shelves thief → thieves wolf → wolves scarf → scarves wife → wives |
بعضی اسامی در صورت جمع بسته شدن شکلشان عوض می شود: | Man → men woman → women child → children ox → oxen foot → feet tooth → teeth mouse →mice |
بعضی اسامی صورت مفرد و جمع یکسان دارند: | One deer → two deer one fish → two fish one sheep → two sheep one series → two series one species → two species one means → two means |
بعضی اسامی که از زبان های دیگر وارد انگلیسی شده اند، صورت جمع خارجی دارند: | Datum → data criterion → criteria crisis → crises analysis → analyses basis → bases medium → media bacterium → bacteria hypothesis → hypotheses parenthesis → parentheses curriculum → curricula |
شکل مالکیت اسامی:
برای نشان دادن مالکیت، از آپاستروف و s استفاده می کنیم: 's))
The girl → the girl's book, Tom → Tom's book, my wife → my wife's book, a lady → a lady's book, your mother → your mother's watch, child → child's toys, Mr. Brown → Mr. Brown's book, man → man's book, deer → deer's tail
ü اگر اسم مفردی به s ختم شده باشد، می توان از دو شکل برای نشان دادن مالکیت استفاده کرد:
Thomas → Thomas's book / Thomas' book, Bess → Bess's book / Bess' book
ü برای اسامی جمعی که به s ختم می شوند، فقط آپاستروف اضافه می کنیم:
The girls → the girls' book, wives → wives' book, ladies → ladies' book, your mothers → your mothers' watch, the Browns → the Browns' house
ü برای اسامی جمعی که شکلشان عوض می شود، از آپاستروف و s استفاده می کنیم:
Children → children's book, men → men's book, women → woman's book
ü اگر دو تا اسم با هم باشند، به اسم آخری آپاستروف و s اضافه می کنیم:
Ali and Sara's apartment, Jack, Larry, and Lisa's house, the queen of England's throne, the boy from Canada's mother, these newspaper's policy
اسامی قابل شمارش و غیر قابل شمارش:
بعضی از اسامی را می توان شمرد اما برخی دیگر را نمی توان شمارش کرد. اسم های قابل شمارش به شکل مفرد یا جمع به کار می روند. شکل مفرد آنها با a یا an به کار می رود:
A chair → 3 chairs an apple → 4 apples a uniform → 2 uniforms
اسامی غیر قابل شمارش هیچگاه s جمع نمی گیرند یعنی نمی توان آنها را جمع بست. فعل بعد از آنها نیز باید مفرد باشد. ضمنا آنها با حروف تعریف a یا an به کار نمی روند:
Your furniture was excellent. (Were _ a furniture _ furnitures)
برخی از اسامی غیر قابل شمارش رایج به شرح ذیل می باشد:
چیزهایی که از یک جنس باشند: | Baggage, clothing, equipment, food, fruit, furniture, garbage, hardware, jewelry, luggage, mail, makeup, mone, cash, change … |
مایعات: جامدات: گازها: ذرات: | Water, coffee, tea, milk, oil, soup, gasoline, blood … Ice, bread, butter, cheese, meat, gold, iron, glass, pape, wood … Steam, air, oxygen, smoke, smog, pollution … Rice, chalk, corn, dirt, dust, flour, grass, hair, pepper, salt, sugar … |
اسم های معنی (انتزاعی): | Beauty, confidence, courage, education, fun, health, help, intelligence, important, knowledge, luck, music, peace, patience, truth, progress, sleep, violence, wealth, happiness, enjoyment … Advice, information, news, evidence, proof … Time, space, energy, homework, work, grammar, vocabulary … |
زبان ها: | English, Arabic, Chinese, Spanish … |
رشته های تحصیلی: | Chemistry, engineering, history, literature, psychology, mathematics, physics … |
سرگرمی ها: | Baseball, soccer, tennis, chess, poker, billiards … |
فعالیت های عمومی: | Driving, studying, swimming, traveling, walking, diving … |
پدیده های طبیعی: | Weather, fog, heat, lightning, rain, snow, wind, thunder, darkness, light, sunshine, fire, electricity, gravity … |
ü برای بیان مقدار خاصی از آنها میتوان از عبارات ذیل استفاده نمود:
A spoonful of sugar, a glass of water, a cup of coffee, a quart of milk, a loaf of bread, a grain of rice, a bowl of soup, 3 bars of soap, 2 bags of flour, a pound of meat, a piece of furniture, a piece of paper, a piece of jewelry, 2 pieces of chalk …
موارد استفاده عبارات بیانگر کمیت با اسامی قابل شمارش و غیر قابل شمارش:
اسامی قابل شمارش | اسامی غیر قابل شمارش |
All apples Most apples Plenty of apples Hardly any apples Enough apples No apples Any apples Some apples A lot of apples Lots of apples Many apples How many apples A few apples Few apples Fewer apples Several/a number of/both/a couple of/ Two apples /one/each/every apple | All rice Most rice Plenty of rice Hardly any rice Enough rice No rice Any rice Some rice A lot of rice Lots of rice Much rice How much rice A little rice Little rice Less rice A great deal of rice |
موارد استفاده: some, any and no
: Some در جملات مثبت می آید. There is some milk in the glass. برای اسامی غیر قابل شمارش و قابل شمارش جمع می آید: some students, some water
در جملات سوالی می آید فقط در مواردی که انتظار جواب مثبت داریم:
Would you like some more coffee? Could you bring me some tea?
Any : در جملات منفی و سوالی می آید. برای اسامی قابل شمارش و غیر قابل شمارش:
Is there any milk in the glass? (Is there some milk in the glass?) →
There isn’t any milk in the glass. → There is some milk in the glass.
Are there any children in the yard? → There aren’t any children in the yard. →
There are some children in the yard.
There is someone at the door. → is there anyone at the door? → there isn’t anyone at the door.
No : در جملات مثبت قبل از اسامی قابل شمارش و غیر قابل شمارش قرار می گیرد و جمله را تلویحا منفی می کند: There is no milk in the glass. (There isn’t no milk in the glass.)
There are no children in the yard. There is no one at the door. There is no chalk in the class. I don’t have any money. I have no money.
There isn’t any tea left. There is no tea left.
A few/few a little/little
A few و few با اسامی قابل شمارش جمع به کار می روند:I have few friends. We sang a few songs. A little و little با اسامی غیر قابل شمارش به کار می روند: we listened to a little music. Little chalk a little و a few به جمله معنی مثبت می دهند و نشانگر وجود چیزی هستند:
پول کمی داره. (ولی کافی) she has a little money.. Only a few trees were damaged in the storm
She has made a few friends. I saved a little money. Just a little soap is all we need.
Little و few به جمله معنی منفی می دهند و نشانگر تقریبا عدم وجود چیزی هستند:
کم پول داره. (کم و نا کافی) she has little money. . Few people ever entered his home
I have few friends. We have little sugar. He makes few mistakes in his exam.
I have very little money = I have almost no money.
She has very few friends = she has almost no friends.
به طور کلی می توان گفت که چهار نوع سوال وجود دارد:
1- Tag questions:
سوالات کوتاهی هستند که بعد از جمله می آیند و گوینده از آنها برای گرفتن موافقت یا حصول اطمینان از درست بودن اطلاعات استفاده می کند: (ضمیر فاعلی+فعل کمکی) Ali can come, can't he?
Sara can't come, can she?
:Yes-No questions 2-
سوالاتی هستند که جوابشان آری یا خیر می باشد. برای ساختن این نوع سوال، اگر فعل کمکی داشتیم آن را اول جمله می آوریم و جمله را سوالی می کنیم: she is writing now. → is she writing now? (استمراری) Mary has arrived late. → Has Mary arrived late? (کامل)
) Mary has been arriving late. → has Mary been arriving late? کامل استمراری)
I can play the piano. → Can you play the piano?
ü اگر فعل جمله to be بود، فعل be را اول جمله می آوریم: Mary is late. → is Mary late?
There are enough chairs. → Are there enough chairs? It is raining. → is it raining?
He is a handsome boy. → is he a handsome boy? Is she a beautiful girl?
ü اگر فعل کمکی در جمله نداشتیم، از افعال کمکی do, does, did استفاده می کنیم:
Mary arrives late. → does Mary arrive late? (حال ساده-سوم شخص مفرد)
) They arrive late. → Do they arrive late? حال ساده)
We arrived late. → did we arrive late? (گذشته ساده)
3- Negative yes-No questions:
سوالات منفی برای بیان عقیده، نظر، و نگرش گوینده به کار می روند. (برای بیان چیزی که به درستی یا نادرستی آن عقیده دارد.). Not در این نوع سوالات معمولا مخفف می شود:
Isn’t Mary late? Doesn’t Mary arrive late? Hasn’t Mary arrived late?
Hasn’t Mary been arriving late? Isn’t he a handsome boy? Isn’t she writing now?
Doesn’t she live in Mashhad? Aren’t you supposed to be in class now?
Didn’t you study? Didn’t you see that stop sign? Aren’t they arriving next week?
4- Wh-questions (information question):
سوالاتی هستند که برای دریافت اطلاعات پرسیده می شوند و با کلمات پرسشی wh دار همراه می باشند. این گونه سوالات عموما بر دو نوع می باشند: یا مفعول جمله را مورد سوال قرار می دهند، یا فاعل جمله را.
ü چنانچه کلمات پرسشی فاعل را مورد سوال قرار دهند احتیاجی به استفاده از فعل کمکی نیست. یعنی جمله آرایش پرسشی به خود نمی گیرد. فقط کلمه پرسشی ابتدای جمله می آید (به جای فاعل) و بقیه جمله را می نویسیم: Ali can come. → Who can come?
He teaches you English. → Who teaches you English?
A gold watch made her happy. → What made her happy?
That bus goes to Main Street. → Which bus goes to Main Street?
What guarantee comes with this television? Who invented the telephone?
What has caused the accident? Who was washing the dishes?
ü چنانچه کلمات پرسشی مفعول را مورد سوال قرار دهند جمله آرایش سوالی به خود می گیرد. یعنی فعل کمکی قبل از فاعل قرار میگیرد. ترتیب واژه ها در جمله بدین شکل خواهد بود:
Question word + helping verb + subject + main verb ?
Explanations | Example | Question word |
Who: فاعلی -مفعولی (غیر رسمی)- برای انسان- فعل مفرد به کار می رود. (چه کسی) Whom: فقط مفعولی و خیلی رسمی- برای انسان | Who can answer that question? Who came to visit you? Who is coming to dinner tonight? Who wants to come with me? Who (m) did you see? Who (m) are you visiting? Who (m) should I talk to? To whom should I talk? | Who(m) |
فاعلی و مفعولی- برای اشیاء و فعالیت ها (چه چیزی) | What made you angry? What do you need? What can I do for you? What guarantee can you give? What did Alice buy? What did he talk about? About what did he talk? What is she doing? What did you do last night? What is it? What are you? | What |
فاعلی و مفعولی- برای اشیاء و انتخاب از بین چند تا. (کدام یک) | Which bus shall I take? Which pen do you want? Which countries did he visit? Which class are you in? Which bus is he taking? | Which |
برای جویا شدن علت به کار می رود. مفعولی- برای انسان و اشیاء (چرا) | Why is Mary late? Why did Mary arrive late? Why has Mary arrived late? Why has Mary been arriving late? Why is he frequently absent? Why aren’t you coming with us? Why should you go there? | Why |
چگونگی انجام کاری را سوال می کند. معمولا مفعولی می باشد. (چگونه) How با صفات و قیدها نیز همراه می شود. | How did you come to school? How does he drive? How is he? How is he swimming? How much money do you have? How many people came here? How many people did you see there? How old are you? How quickly can you get there? | How |
برای مالکیت به کار می رود. (مال چه کسی) | Whose book did you borrow? Whose key is this? Whose car was stolen? | Whose |
زمان وقوع فعل را می پرسد. (چه موقع) | When will you leave? When did they arrive? When does Helen wash the dishes? When do you go to school? When are you coming here? | When |
مکان وقوع فعل را می پرسد. (کجا) | Where is she? Where can I find a pen? Where does he live? Where did they meet? Where are they living? Where have they lived? Where have they been living? Where were you? | Where |
چند نمونه صفت: young, old, rich, French, modern, easy, Italian, dirty, tall, useful, good, far …
صفات عموما اسامی و ضمایر را توصیف می کنند و در جمله یا قبل از اسم قرار می گیرند یا بعد از فعل ربطی.
توصیف اسم: She is a clever student. These are beautiful flowers. He has brown eyes.
توصیف ضمایر: these are beautiful. I have something new. He is hard-working. It was hard.
ü صفات جمع بسته نمی شوند. یعنی s جمع به آنها اضافه نمی شود:
I saw some amazing pictures. He bought two brilliant golden watches for his wife.
Ø جایگاه صفت قبل از اسم: اگر صفت اسمی را در جمله توصیف کند، قبل از آن اسم قرار می گیرد:
She is an impolite student. The hungry child ate fruit. It was a large room. It was a difficult test. I like German customs. You are the first student in my class. It was an intelligent cat.
Ø جایگاه صفت بعد از فعل ربطی: پس از افعال ربطی از صفت استفاده می کنیم. این صفات نباید اشتباهأ قید تلقی شوند چون صفتی که بعد از فعل ربطی می آید، فاعل را توصیف می کند و کلمه ای که فاعل را توصیف کند صفت است نه قید. (قید کلمه ای است که فعل یا صفت یا قید دیگری را توصیف می کند).
Linking verb + adjective
Be (am, is are, was, were)
Feel, sound, seem, appear, and look
Taste, smell, remain, and stay
Become (get, grow, go, and turn, when they mean become).
She is beautiful. He was well. She feels well. They were late. The soup smells good. This food tastes delicious. The children feel happy. The weather became cold.
The man feels angry.
The man is angry. The man seems angry.
The man looks angry.
· افعال ربطی که در بالا ذکر شد اگر جایی به معنی عملکردهای حقیقی (عمل دیدن، رشد کردن، رفتن، ...) باشند، دیگر فعل ربطی نیستند. در حقیقت برای تشخیص آنها باید به معنیشان توجه کرد:
The man looked angry. The man looked at me angrily.
قید عمل دیدن صفت فعل ربطی (به نظر رسیدن)
She went crazy. She went quickly
قید عمل رفتن صفت شدن
The sky grew dark. These flowers grew quickly.
قید عمل رشد کردن صفت شدن
She feels well. She drives well.
قید (توصیف فعل) صفت (توصیف فاعل)
· بهترین راه برای اینکه تشخیص دهیم فعل ربطی است یا نه، بررسی امکان جایگزینی آن با is می باشد.
یعنی اگر توانستیم فعل جمله را با is یا become جایگزین کنیم و در معنی اشکالی بوجود نیامد، پس فعل ربطی می باشد (چون افعال ربطی به لحاظ معنایی معادل بودن و شدن می باشند). اگر جایگزینی میسر نشد پس فعل ربطی نیست و در معنای عملکرد حقیقی خویش می باشد.
He looks busy. → He is busy.
صفت فعل ربطی
Noun + noun (noun compounds):
گاهی ممکن است دو اسم در جمله پشت سر هم بیایند. در این حالت اسم اول مانند صفت اسم دوم عمل می کند و همیشه مفرد می باشد:
Gasoline station, dining room, college students, drug store, travel checks, gold mine…
It is vegetable soup. It is an office building. It was a two-hour test. She has a five-year old son. It is a shoe store. These are shoe stores. It is called baby food. She is a child psychologist (children psychologist). Give me a salad fork. Give me 4salad forks. This is a flower garden. These are flower gardens. This is a garden flower. These are garden flowers.
گلهای باغ گل باغ باغ های گل باغ گل